बॅटल इज स्टिल ऑन!

“People are trapped in history and history is trapped in them.”

– James Baldwin

इतिहासात क्वचितच असा क्षण येतो जेव्हा काळालाही थोडं थांबावंसं वाटतं. एक तारा मावळतीकडे झुकतो आणि दुसरा तेजानं तळपू लागतो आणि त्या दोघांच्याही प्रकाशानं आसमंत उजळून निघतो.

यंदाच्या ऑस्ट्रेलियन ओपनच्या फायनलमध्ये रॉजर फेडरर आणि राफेल नदालनं टेनिसला असेच काही यादगार क्षण मिळवून दिलेयत. चार तास तेवीस मिनिटं चाललेल्या या सामन्याचा निकाल अखेर नदालच्या बाजूनं ७-५, ३-६, ७-६, ३-६ आणि २-६ असा लागला. पण एक पाचव्या सेटचा अपवाद वगळता, टेनिस कोर्टवर दोघांच्यात रंगलेली लढाई अर्थातच डोळ्यांचं पारणं फेडणारी होती.

तशी ती नेहमीच असते. फक्त यावेळी हे नाट्य रंगलं ते पॅरिसच्या किंवा लंडनच्या नाही तर मेलबर्नच्या रंगमंचावर. चढत्या रात्रीबरोबर टेनिसलाही रंग चढत गेला, नेट्सच्या दोन्ही बाजूंनी खेळल्या गेलेल्या शॉट्सनी अंगावर अक्षरशः काटा उभा रहात होता.

पण माझ्या कायम लक्षात राहतील ते हा सामना संपल्यानंतरचे काही क्षण. प्राईझ डिस्ट्रिब्युशनच्यावेळी बोलताना भावनावेगानं फेडररचं अडखळणं, चाहत्यांमधून आलेल्या ‘We still love you Roger’च्या आरोळ्या आणि अखेर टेनिसच्या महानायकाच्या डोळ्यातून ओघळलेले अश्रू..

होय. फेडरर रडला. एखाद्या लहान मुलासारखं निरागसपणे त्यानं आपल्या भावनांना वाट करून दिली. पण ते अश्रू पराभवाचे किंवा त्यामुळं झालेल्या निराशेचे नव्हते. तर स्वतःच्या चुकांमुळं जेतेपदाची संधी गमावल्याची खंत त्याला डाचत होती. आणि या परिस्थितीतही आपल्या चाहत्यांनी आपली साथ सोडलेली नाहीय, हे त्याला कळत होतं.

फेडररच्या त्या अश्रूंनी प्रतिस्पर्धी नदालही भारावून गेला. लीजंडरी रॉड लेव्हरच्या हातून ट्रॉफी स्वीकारल्यावर नदालनं सर्वात आधी फेडररला आलिंगन दिलं. कुणीतरी म्हटलंच आहे, "A man must be a hero to understand a hero". आणि नदालनं तेच दाखवून दिलं.

खरंतर हा सामना सुरू होण्याआधी माजी टेनिसपटू जॉन न्यूकोम्बचा अपवाद वगळता कोणीही नदालला जेतेपदासाठी फेव्हरेट मानत नव्हतं. अगदी रॉड लेव्हरपासून ते जॉन मॅकेनरोपर्यंत सर्वांनीच फेडररच्या बाजूनं झुकतं माप दिलं. पण त्या सर्वांचे अंदाज नदालनं खोटे ठरवलेयत.

क्ले कोर्टच्या बादशाहनं आधी विम्बल्डनची हिरवळ गाजवली आणि आता मेलबर्न पार्कवर कब्जा करत आपलं अव्वल स्थानही सिद्ध केलंय. आणि सर्वात महत्त्वाचं म्हणजे, मिळणा-या प्रत्येक विजयाबरोबरच त्याचा स्वभावही अधिकाधिक विनम्र बनत चाललाय- एखाद्या ख-या चॅम्पियनसारखाच.

फेडरर चौदा ग्रँड स्लॅम जिंकत पीट सॅम्प्रसच्या रेकॉर्डची बरोबरी करेलही, पुढं जाऊन तो त्याचा हा रेकॉर्ड मोडेलही. कदाचित आपलं अव्वल स्थानही तो परत मिळवेल. पण वय आणि फॉर्म सध्या नदालची साथ देतायत. फेडररनं वयाच्या तेविसाव्या वर्षी आपलं पहिलं ग्रँड स्लॅम जेतेपद मिळवलं होतं, तर तेविसाव्या वर्षी नदालच्या खात्यात सहा जेतेपदं जमा आहेत, हे विसरून चालणार नाही.

फेडरर आणि नदालमधल्या रायव्हलरीच्या या कहाणीचा शेवट कोणाच्याही बाजूनं होवो, त्यांच्यात रंगणा-या प्रत्येक सामन्याबरोबर टेनिस आणखी समृद्ध होत चाललंय.

Time to start again

"Good resolutions are simply checks that men draw on a bank
where they have no account."

- Oscar Wilde

It's that time of the year again when we look back at the year gone by to look forward to the year coming ahead. It's that time again when we make new resolutions.

In 2008, I kept all of them, but this year I can't think of one, except a resolution to keep trying harder and facing each day as it comes. I think, this is going to be the most difficut think, I may not succeed, But I want to try... Cheers!

Cricket: Can it provide the Healing Touch?

मैं कुर्सी पे बैठके खबरे दिए जा रही थी,
क्यों ना कुछ और कर पा रही थी...?
(I was sitting on a Chair and giving news, why was I not doing anything else?)

Nidhi Kulpati, NDTV's Anchor, once said these lines in a programme. And these were my exact feelings during all the mayhem that happened in Mumbai.

I work for Sports Department of a Mumbai based Marathi News Channel. Normally, I talk of overs bowled, shots played, points and goals scored, records being taken over. But for those three- four days, and a few days after that, I was speaking of grenades, guns, gunmen and guards.

Every person in our channel was working on only one news and its different angles- the terror attack on Mumbai. I was not an exception. In fact, War, Defense and International Relations are the subjects of my interest since school days ( of course, along with Sports- which is a war in a different sense).So I was constantly following all the updates coming from battle ground and from arround the world. I was working for our website and we all in the office and on ground worked for hours during that period.

And, in those times, for the first time in my professional career, I felt how unimportant things like Sports can be at such times. But then, my conscious reminded me, of wonders Sports can do at such times.

Yes, I believe Sports have the ability to do wonders to our world. It brings people together and reduce the tension on person to person level. More than all, a sport teaches us to learn from the defeat and move on in our life.

That is the reason why the world was anxiously waiting for England's Cricket Team's decision. Finally, they made it—for whatever reasons—and Test Series is starting from tomorrow.
Their decision to continue with the tour is seen by many as a decision taken to keep the financial interests. May be economy was a factor, but surely, it's a brave step. And I hope Indian team too, takes a brave step and go and play in Pakistan—at least on a short trip.
Cricket was never so important like it has become now. True that you can not fight a real world problem on a cricket pitch. To do that, affirmative actions are reqired from the authorities. But Cricket do give you the patience and hope and it takes care that the intensity and impact of worldly problems will be reduced.

How ironical! People had got horrified to see the onslaught on Mumbai, But they'll get positively inspired to see the onslaught on Cricket field.

I always believed, When the work of Armed Forces finishes, work of Sportsmen, Musicians and people alike begins. And the time has come for Cricket to prove it's worth again, and time has come for us to tell why this game is so worthy.

Whatever may happen, We shall keep doing the task in our hand. Nothing shall stop us.

Anxiously waiting for the match to begin...

What Else Can You Say?

Not everyone

Who fights for his or her Nation

Has a Gun in hand.

Some have Bat, Some have Music,

Some have Pen and Some have Mike too.

Courage and Will to Live is all that matters...

1993 नंतर भारतात झालेले मोठे दहशतवादी हल्ले

मुंबई, भारताची आर्थिक राजधानी, पुन्हा एकदा अतिरेकी हल्ल्याची बळी ठरलीय. यावेळी मुंबईवर झालेला हल्ला हा भारताच्या इतिहासातला आजवरचा सर्वात मोठा हल्ला ठरलाय. पण याआधीही अनेकदा भारताला दहशतवादाची झळ बसलीय. आणि गेल्या पंधरा वर्षात तर अतिरेक्यांच्या हल्ल्यांमध्ये मोठ्या प्रमाणात वाढ झालीय.

1. 12 मार्च 1993, मुंबई
दुपारी १.३० ते ३.४० या कालात मुंबईत 12 ठिकाणी 13 बॉम्बस्फोट. बॉम्बस्फोटांच्या या मालिकेत 257 जणांनी जीव गमावला तर 700 जण जखमी झाले. या हल्ल्यांमागे अंडरवर्ल्ड डॉन दाऊद इब्राहीम चा हात होता.

2. 14 फेब्रुवारी 1998, कोईंबतूर
कोईंबतूरमध्ये ११ ठिकाणी झालेल्या १३ बॉम्बस्फोटांत ४६ मृत्यृमुखी आणि २०० जखमी

3. 1 ऑक्टोबर 2001, श्रीनगर
जम्मू आणि काश्मीर विधानसभा परिसरात सशस्त्र अतिरेक्यांचा हल्ला. ३५ जण मृत्युमुखी. हल्ल्यामागे इस्लामिक दहशतवादी संघटना जैश-ए-मोहम्मदचा हात.

4. 13 डिसेंबर 2001, नवी दिल्ली
भारतीय लोकशाहीचं प्रतिक असलेल्या संसदभवनावर सशस्त्र अतिरेक्यांचा हल्ला. 12 जण मृत्युमुखी तर १८ जण जखमी. जगभरातून हल्ल्याचा मोठ्या प्रमाणावर निषेध. हल्ल्यामागे पाकिस्तानी दहशतवादी संघटनांचा हात असल्याचं स्पष्ट झालं, दोन्ही देशांमधील संबंधांत तणाव वाढला.

5. 24 सप्टेंबर 2002, गांधीनगर
अक्षरधाम मंदिरावरील हल्ल्यात 31 जणांचा मृत्यू तर 79 जण जखमी.

6. १४ मे 2002
जम्मूजवळ सैन्यदलाच्या तळावर सशस्त्र अतिरेक्यांचा हल्ला, 30हून अधिक जणांचा मृत्यू.

7. डिसेंबर 2002 ते मे 2003, मुंबई
या आठ महिन्यांच्या काळात मुंबई चार वेळा बॉम्बस्फोटांनी हादरली. मुंबईला हादरवणा-या या स्फोटांमागे स्टुडंट्स इस्लामिक मुव्हमेंट ऑफ इंडिया अर्थात सिमीचा हात असल्याचा आरोप.

2 डिसेंबर 2002 - घाटकोपर रेल्वे स्टेशनबाहेर बेस्ट बसमध्ये झालेल्या बॉम्बस्फोटात दोन जणांचा मृत्यू झाला तर 31 जण जखमी.
6 डिसेंबर 2002 - मुंबई सेंट्रल रेल्वे स्थानकावर मॅकडोनाल्ड्सच्या रेस्टॉरंटमध्ये बॉम्बस्फोट. 25जणांना जखमी करणारा हा बॉम्ब रेस्ट़ॉरंटच्या एऱकंडिशनिंग सिस्टिममध्ये ठेवण्यात आला होता.
27 जानेवारी 2003 - विलेपार्ले स्टेशनबाहेर संध्याकाळी गर्दीच्या वेळी सायकल बॉम्बचा स्फोट, एका महिलेचा मृत्यू तर 30जण जखमी.
13 मार्च 2003 - मुलुंड रेल्वेस्थानकात कर्जत लोकलमध्ये बॉम्बस्फोट. संध्याकाळी साडेआठच्या सुमारास अत्यंत गर्दीच्या वेळी झालेल्या या स्फोटानं ११ प्रवाशांनी आपला जीव गमावला. मुंबईची जीवनवाहिनी असणा-या लोकल ट्रेनला पहिल्यांदाच लक्ष्य करण्यात आलं.

8. २५ ऑगस्ट 2003, मुंबई
दुपारच्या वेळी गेट वे ऑफ इंडिया आणि झवेरी बाजार इथं टॅक्सीत बॉम्बस्फोट. किमान 52 जण मृत्युमुखी तर 150 जण जखमी. पहिला बॉम्बस्फोट गेट वे ऑफ इंडिया समोरील ताज महाल हॉटेलच्या बाहेर पार्क केलेल्या टॅक्सीत झाला. तर दुसरा बॉम्बस्फोट झवेरी बाजारात मुंबादेवी मंदिर परिसरात झाला.

9. 15 ऑगस्ट 2004, आसाम
स्वातंत्र्यदिनाच्या दिवशी धेमाजी इथं झालेल्या बॉम्बस्फोटांमध्ये 16 जम मृत्युमुखी. जखमी आणि मरण पावलेल्यांमध्ये लहान मुलांचा मोठा समावेश.

10. 5 जुलै 2005, अयोध्या
रामजन्मभूमी परिसरात सशस्त्र अतिरेक्यांचा हल्ला.

11. 29 ऑक्टोबर 2005, दिल्ली
दक्षिण दिल्लीमध्ये बाजार परिसरात तीन बॉम्बस्फोट. दिवाळीच्या दिवशी झालेल्या या बॉम्बस्फोटांमध्ये 59 जण मृत्युमुखी तर 200 जखमी. पाकिस्तानस्थित इस्लामिक इन्कलाब माहेझ या अतिरेकी संघटनेनं हल्ल्यांची जबाबदारी स्वीकारली.

12. 7 मार्च 2006
उत्तर प्रदेशातील वाराणसी या तीर्थक्षेत्री बॉम्बस्फोट, 28 मृत्युमुखी तर 101 जखमी. हल्ल्यामागे पाकिस्तानशी निगडीत दहशतवादी संघटनांचा हात असल्याचा भारतीय पोलिसांचा दावा.

13. 11 जुलै 2006, मुंबई
पश्चिम रेल्वेच्या लोकल ट्रेन्समध्ये सात बॉम्बस्फोट. संध्याकाळी गर्दीच्या वेळी झालेल्या या स्फोटांमध्ये 200 जणांनी आपला जीव गमावला. हाही हल्ला म्हणजे पाकिस्तानस्थित दहशतवादी संघटनांचं कारस्थान असल्याचं तपासात उघड.

14. 8 सप्टेंबर 2006, मालेगाव
मालेगावमध्ये मस्जिद परिसरात बॉम्बस्फोटांची मालिका. 37 मृत्युमुखी तर 125 जखमी. जखमींमध्ये अनेक मुस्लिम यात्रेकरूंचा समावेश.

15. 18 मे 2007, हैदराबाद
मक्का मस्जिद इथं शुक्रवारच्या नमाजच्या वेळी बॉम्बस्फोट. १३ जण मृत्युमुखी. बॉम्बस्फोटांनंतर झालेल्या दंगलींमध्ये पोलिसांच्या कारवाईत 4 जणांचा मृत्यू.

16. 26 मे 2007, आसाम
गुवाहाटीमध्ये झालेल्या बॉम्बस्फोटात सहा जणांचा मृत्यू तर 30 जण जखमी.

17. 10 जून 2007, मणिपूर
म्यानमारच्या सीमेजवळील मोरेह इथं सशस्त्र अतिरेक्यांचा गोळीबार, ११ जण मृत्युमुखी.

18. 25 ऑगस्ट 2007, हैदराबाद
लुंबिनी पार्क आणि गोकुळ चाट भवन इथं बॉम्बस्फोट, 42 जणांचा मृत्यू तर 50 जण जखमी. या दोन्ही बॉम्बस्फोटांमागे हरकत-उल-जिहाद-इ-इस्लामी अर्थात हुजीचा हात होता.

19. 23 नोव्हेंबर 2007
उत्तर प्रदेशात सहा बॉम्बस्फोटांची मालिका. वाराणसी, फैजाबाद आणि लखनौ या तीन शहरांना लक्ष्य बनवण्यात आलं. वाराणसीत तीन ठिकाणी, फैजाबादमध्ये दोन तर लखनौमध्ये एक बॉ़म्बस्फोट, 13 जणांनी जीव गमावला तर 60 जण

20. 13 मे 2008, जयपूर
परदेशी पर्यटकांचं आकर्षण असलेल्या या शहरात सहा बॉम्बस्फोट झाले. या बॉम्बस्फोटांच्या मालिकेत 63 जणांचा मृत्यू आणि 150हून अधिक जण जखमी.

21. 25 जुलै 2008, बंगळूर
भारतीय आयटी उद्योगाचं मोठं केंद्र असलेलं बंगळूर एरवी शांत शहर म्हणून प्रसिद्ध आहे. पण चार महिन्यांपूर्वी इथं झालेल्या सात बॉम्बस्फोटांच्या मालिकेनंतर भारतात कोणतही शहर सुरक्षित नसल्याचंच दिसून आलं. या बॉम्बस्फोटांमध्ये एकाचा मृत्यू झाला तर 150 हून अधिक जण जखमी झाले.

22. 26 जुलै 2008, अहमदाबाद
बंगळूरनंतर अवघ्या एका दिवसात आणखी एक भारतीय शहर दहशतवाद्यांच्या हल्ल्याची शिकार बनलं. या हल्ल्यात 45 जण जखमी झाले तर 150हून अधिक जण जखमी झाले. इंडियन मुजाहिद्दीन या अतिरेकी संघटनेनं अहमदाबादमधील या हल्ल्याची जबाबदारी स्वीकारली.

23. 13 सप्टेंबर 2008, नवी दिल्ली
बाजार परिसरात पाच ठिकाणी झालेल्या बॉम्बस्फोटांमध्ये 21 जणांचा मृत्यू झाला तर 100 जण जखमी झाले. इंडियन मुजाहिदीन संघटनेनं याही हल्ल्याची जबाबदारी स्वीकारली.

24. 27 सप्टेंबर 2008, नवी दिल्ली
बाजार परिसरात झालेल्या बॉम्बस्फोटात एकाचा मृत्यू.

25. 30 ऑक्टोबर 2008, आसाम
भाऊबीजेच्या दिवशी पश्चिम आसाममध्ये गुवाहाटी आणि आसपासच्या परिसरात 13 बॉम्बस्फोट. 61 जणांचा मृत्यू तर 300 जण जखमी.

26. 26 नोव्हेंबर 2008, मुंबई
देशाची आर्थिक राजधानी पुन्हा एकदा अतिरेक्यांच्या हिटलिस्टवर. एके 47 रायफल्स आणि ग्रेनेड्सनं सज्ज सशस्त्र अतिरेक्यांचा मुंबईवर हल्ला. दक्षिण मुंबईत विविध ठिकाणी अंदाधुंद गोळीबार, ताज महाल आणि ओबेरॉय (ट्राय़डेन्ट) या फाईव्ह स्टार हॉटेल्समध्ये अतिरेक्यांनी परदेशी नागरिकांना ओलीस धरलं.

“Your city is an organized chaos… But we liked it, it’s so lively!”

A Few months back, my Canadian Friend Emil had said this of Mumbai. I had never thought that it will come true in such a manner … Mumbai is “Total Chaos” since last evening, and there is no sign of 'liveliness’ around…

I went to CST station in the morning, and noticed that life is getting back on track, but tracks are changed, ofcourse…

War on the Streets Mumbai

Just got home, but before I got here, I’ve got a horrible news. Mumbai is under a terrorist attack, and this is the worst of it’s kind.

I’m afraid, that this is not going to end soon. I feel it’s not an attack, it’s a War. And it has reached to our doorsteps.

It’s not a serial bomb blast and it’s aftermath. This is a war on streets. Something that ‘normally’ happens in Baghdad or Kabul or Jerusalem or Shrinagar, Something that we ‘often’ witnessed on television, has suddenly become a surreal actuality.

I can’t take my eyes off the television. I’m searching through websites. I tried to call my colleagues who’re in the field. But then I don’t know what I’m going to speak.

The terrible thing is that I’m totally blank, just living in real time- keeping an eye on what is happening and trying to recollect, trying to process this information.

Only one thing that I know is that I’m going to have a sleepless night.

innocence on street

This is what is meant by childhood... but sadly I got to see it in a wrong place.

On Mulund station, where all people are running to get on with the world these children had quietly living in their own world.. the world of their dreams, which is beyond our comprehension.

And all who were not asleep, seem to ignore that these chledren even exist.. Who cares for a bunch of flesh and cloths on the side of a road?

And, it's Children's Day tomorrow...

An Old Dream and New Challanges

"If there is anyone out there who still doubts that America is a place where all things are possible; who still wonders if the dream of our founders is alive in our time; who still questions the power of our democracy, tonight is your answer."

- Barack Obama in his victory address.

Yes, This might be THE answer... To all the questions that time has put in front of mankind. At least we can hope it to be so. Because, the world's only Superpower has got a new leader. Because, as expected, Obama is the New President Elect of The United States of America.

This is one of those rarest of the rare moments when not just a Nation, but whole of the world stretches its arms to welcome the future, when everyone is filled with immense hope, when everyone is reminded of the responsibilities that lie ahead... This is one of those moments when a person's victory stands for the victory of a community, for the victory of a Nation and for the victory of the ideals of Democracy, Freedom, Equality and Brotherhood.

Today, USA- a country marred by history of violence over the colour of skin, a community with deep socio-religious differences, has chosen a new leader- someone who perhaps best signifies what the spirit of their nation stands for. The World's most powerful nation has now elected a President who comes from a biracial background, was raised by a single mother, grew up in Hawaii and Indonesia. Obama has won his first battle without great family connections, without a trust fund. He started out with intellect, talent and ambition and to fulfill that ambition, he built up a great coalition. He made a clever use of the power of new media, i.e. Internet to reachout to people and gather their support. A lot of young Americans left their apathy for politics and joined him on the campaign trail. And today they are all celebrating. They are all singing for a new dawn.

And this can happen only in America- a place where in a way of speaking, most of the people are outsiders. Most of the people of America have their roots in the early residents who immigrated in search of a better life or were imported as slaves. Over the Years, The USA has been a symbol of liberation. The land has been a beacon of hope and dream. Its founders hold a dream and today, that dream has taken a step forward towards reality.

The world has just witnessed a great history in the making. America has shown that they are ready for THE change. No, I shall say, THE Change has begun.

And Obama's speech, can be a signal of this change. The thing I liked about it is that he didn't described it as a victory of the suppressed race or those who fought for Civil Rights, but as a Victory of the People of America. He thanked those who voted for him and showed respect to those who didn't. and by that tone of his, he has surely won the hearts of many of his enemies as well.

For Obama, the race to the White House has ended but a long journey will officially start on the 20th January next year, when he'll be sworn in as The 44th President of The USA. And then, he has got a legacy of problems. Obama has to deal with " two wars, a planet in peril, the worst financial crisis in a century " as he describes himself.

Whatever... I liked this CHANGE.

In his first address as the new leader of the United States, Obama has shown a great promise. Whether he keeps up to it, time will show.

But for now, Obama's speech for me is the accomplishment of An Old Dream and an insight of the New Challenges that lie ahead.

Stage set for The Big American Drama - This time in Search of A Dream

Finally, the time has come… In a few hours time, The United States of America are going to vote for their new President. Whether it will be Barack Obama or John Mc Cain, it’s very early to say, although the opinion polls have suggested it will be Obama.

In all corners of the world, people are eager to know who the next President of America will be? So I am.

But really, Obama or Mc cain - how far does it matter? Or does it really matters? To some extent, yes. But in a greater context, not much. Because, as any Foreign Policy Expert would tell you, in today’s world, policies are more or less constant and personalities can influence them but they cannot turn the upside down.

Still, for next several hours (and may be for next several days or even for months, if another scandal leaps up) the whole world will be desperate to know who steps into the White House.

Because, The Man (yes, the MAN, not WOMAN as I had dreamt a year ago) will have the power to write the destinies of thousands of people around the world, whether or not he uses it for better, is a different issue. Whoever wins this battle, will have the power to change the World, the power that he can use to create a better world or to take us all down.

As a citizen of the World’s largest Democracy, I’m excited to know who leads the eldest Democracy of Modern World. I’m excited to know what plans he has for his country that has an upshot on the world economy, which is virtually in a crisis. So I want to know if Obama or Mc Cain have a plan and a will to act on that plan to improve the condition of US Markets and thereby perk up the Economy of the world.

Personally for me, I wish to see Obama winning in this race. coz, that gives for a chance of a Dream coming to reality.

A Dream that Martin Luther King Jr. held in his heart...

A Dream that also flourished in hearts of thousands of Americans and millions around the globe...

A Dream that inspires people like Operah Winfrey or Michael Jackson or Mohammed Ali or Arthur Ashe or Williams Sisters...

A Dream of Enduring Hope that America can give to the World...

A lot of Expectations… As they are always!

A great Battle… As it is every four years!

And A lot of Excitement… As it was Never Before!

On Your Mark, Get Set, Go..........